Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιβόν ντε Κάρλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιβόν ντε Κάρλο
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Yvonne De Carlo (Αγγλικά)
Γέννηση1  Σεπτεμβρίου 1922[1][2][3]
Βανκούβερ[4]
Θάνατος8  Ιανουαρίου 2007[5][1][2]
Λος Άντζελες[6]
Αιτία θανάτουνόσος
Χώρα πολιτογράφησηςΚαναδάς
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ιδιότητατραγουδιστής, χορευτής, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης και ηθοποιός θεάτρου
ΣύζυγοςBob Morgan (1955–1973)
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςμπλουζ, ποπ μουσική και τζαζ[7]
ΒραβεύσειςΑστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[8]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ιβόν ντε Κάρλο (αγγλικά:Yvonne De Carlo, γεννημένη ως Μάργκαρετ Ιβόν Μίντλετον), (1 Σεπτεμβρίου 1922 - 8 Ιανουαρίου 2007) ήταν Καναδή ηθοποιός, χορεύτρια και τραγουδίστρια. Ο πιο γνωστός της ρόλος ήταν αυτός της «Lily Munster» στην τηλεοπτική σειρά του 1964-1966, The Munsters που προβάλλονταν από το CBS. Έγινε αστέρας του κινηματογράφου του Χόλιγουντ τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, έκανε αρκετές ηχογραφήσεις και αργότερα έπαιξε στην τηλεόραση και στο θέατρο.

Πρώιμη καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχές στο Χόλιγουντ (1940–1942)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ντε Κάρλο με την Μάξι Ρόζενμπλουμ στο Χάρβαρντ, εδώ έρχομαι (1941).

Η Ντε Κάρλο και η μητέρα της έκαναν πολλά ταξίδια στο Λος Άντζελες. Το 1940, κέρδισε τη δεύτερη θέση στον διαγωνισμό ομορφιάς Μις Βενετία,[9] και έλαβε την πέμπτη θέση στον διαγωνισμό Μις Καλιφόρνια εκείνης της χρονιάς. [10]Στο διαγωνισμό Μις Βενετία, έγινε αντιληπτή από έναν πράκτορα που της είπε να κάνει ακρόαση για μια χορωδία στο θέατρο Earl Carroll στη λεωφόρο Σάνσετ στο Χόλιγουντ. [9] Η Ντε Κάρλο και η μητέρα της έφτασαν στο Earl Carroll's για την ακρόαση, αλλά αφού έμαθαν ότι ο Ερλ Κάρολ θα έπρεπε να εξετάσει τα «ανώτερα περιουσιακά της στοιχεία» πριν την προσλάβει, αποχώρησαν.[11] Η Ντε Κάρλο και η μητέρα της αναζήτησαν δουλειά σε ένα άλλο δημοφιλές νυχτερινό κέντρο διασκέδασης του Χόλιγουντ, το Florentine Gardens όπου και προσελήφθηκε.

Συνάντησαν τον ιδιοκτήτη, Νιλς Γκράνλουντ, και εκείνος σύστησε τη Ντε Κάρλο στο κοινό προτού χορέψει το Tea for Two.[12] Ο Γκράνλουντ στη συνέχεια ρώτησε το κοινό: Λοιπόν, παιδιά... είναι μέσα ή έξω; [13] Το κοινό απάντησε με ένα διεγερτικό χειροκρότημα, με σφυρίγματα και ζητωκραυγές, και η Ντε Κάρλο πήρε τη δουλειά. Ξεκίνησε ως χορεύτρια μετά από μήνες εξάσκησης και σκληρής δουλειάς. [14]Εκεί παρέμεινε μόλις λίγους μήνες όταν συνελήφθη από αξιωματούχους μετανάστευσης και απελάθηκε στον Καναδά στα τέλη του 1940.[15] Τον Ιανουάριο του 1941, ο Γκράνλουντ έστειλε ένα τηλεγράφημα σε αξιωματούχους μετανάστευσης δεσμευόμενος στις αρχές των ΗΠΑ για σταθερή απασχόληση, προϋποθέση για να επανέλθει στη χώρα.[16]

Τον Μάιο του 1941, εμφανίστηκε σε μια επιθεώρηση, το Hollywood Revels , στο θέατρο Orpheum. Ένας κριτικός από τους Los Angeles Times που το σχολίασε είπε ότι ο χορός της Ντε Κάρλο είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτος. [17] Έκανε επίσης το ντεμπούτο της στο ραδιοφωνικό δίκτυο με τον Έντμουντ Λόου και τον Βίκτορ ΜακΛάγκλεν, οι οποίοι ερμήνευαν αποσπάσματα από μια σειρά βασισμένη στις παραστάσεις τους Flagg-Quirt.[18]

Η Ντε Κάρλο ήθελε να γίνει ηθοποιός. Με την ενθάρρυνση του φίλου της Άρτι Σω, ο οποίος προσφέρθηκε να πληρώσει τους μισθούς της για ένα μήνα,[19]εγκατέλειψε το Florentine Gardens και προσέλαβε τον πράκτορα ταλέντων Τζακ Πομερόι.[20] Ο Πομερόι βρήκε στη Ντε Κάρλο έναν απροσδιόριστο ρόλο ως καλλονή στο μπάνιο σε μια ταινία της Columbia Pictures, το Χάρβαρντ, εδώ έρχομαι (1941). Είχε μια ατάκα σε μια σκηνή με την πρωταγωνίστρια της ταινίας, την μποξέρ Μάξι Ρόζενμπλουμ. Ο μισθός της ήταν $25 δολάρια και η δουλειά της την οδήγησε στο Screen Actors Guild.[20] Ενώ ήταν στην Columbia, εμφανίστηκε σε μια κολεγιακή κωμωδία, το The Kink of the Campus (1941). [21] Πρωταγωνίστησε επίσης στο The Lamp of Memory (1942), μια τρίλεπτη μουσική ταινία που σχεδιάστηκε για να προβάλλεται σε τζουκ μποξ ταινιών με κερματοδέκτη.[22]

Όταν δεν ήρθαν άλλες δουλειές στην υποκριτική, αποφάσισε να επιστρέψει στη χορωδίαςκαι πέρασε από οντισιόν για τον Ερλ Κάρολ, ο οποίος την προσέλαβε. [20] Ενώ εργαζόταν για τον Κάρολ, κέρδισε ένα ρόλο στο Η αγάπη του γκάνγκστερ (1942) της Paramount Pictures. Ο Κάρολ το έμαθε και την απέλυσε, καθώς δεν επέτρεπε στους χορευτές του να δουλέψουν έξω από το νυχτερινό κέντρο χωρίς άδεια. [23] Ρώτησε τον Γκράνλουντ αν θα την ξαναπροσλάμβανε, και αυτός το έκανε. Τον Δεκέμβριο του 1941, χόρευε στην επιθεώρηση Glamour Over Hollywood στο Florentine Gardens.[24][25] Η είσοδος της Αμερικής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είδε την Ντε Κάρλο και άλλους χορευτές του Florentine Gardens να διασκεδάζουν με στρατεύματα στις παραστάσεις του στρατού.[26] Επιδέξεια ιππέας, εμφανίστηκε επίσης σε πολλά ροντέο της Δυτικής Ακτής.

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Munsters (1964 - 1966)
  • The Girl on the Late, Late Show (1974)
  • The Mark of Zorro (1974)
  • The Munsters' Revenge (1981)
  • A Masterpiece of Murder (1986)
  • Here Come the Munsters (1995) (Cameo)
  • The Barefoot Executive (1995)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13939246s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118902903. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6xh8c90. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ www.accesshollywood.com/television/ah3449.shtml.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ www.historyforsale.com/html/prodetails.asp?documentid=2819&start=63&page=669.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 De Carlo & Warren 1987, σελ. 4.
  10. ↑ «Schoolgirl, 17 and Blond, Chosen as Miss California: Crowd of 100,000 Sees Parade of 50 Beauties as Venice Brings Four-Day Mardi Gras to Close». Los Angeles Times: σελ. A1. August 12, 1940. 
  11. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 5.
  12. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 7.
  13. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 8.
  14. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 10.
  15. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 12.
  16. ↑ Hoefling, Larry J. (2008). Nils Thor Granlund: Show Business Entrepreneur and America's First Radio Star. Oklahoma: Inlandia Press. σελίδες 178–182. ISBN 978-0-7864-4849-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2015. 
  17. ↑ Kingsley, Grace (May 22, 1941). «Bright Bill at Orpheum». Los Angeles Times: σελ. 12. 
  18. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 58.
  19. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 59.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 De Carlo & Warren 1987, σελ. 60.
  21. ↑ Ted Okuda with Edward Watz, The Columbia Comedy Shorts, McFarland, 1986, p. 146,
  22. ↑ Scott MacGillivray and Ted Okuda, The Soundies Book, iUniverse, 2007, p. 64,
  23. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 62.
  24. ↑ «Travel: Taxco Basks in Grandeur and Beauty of Early Days». Los Angeles Times: σελ. C4. December 28, 1941. 
  25. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 63.
  26. ↑ De Carlo & Warren 1987, σελ. 67.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιβόν_ντε_Κάρλο&oldid=10727220"